Weer op stap met die gezellige wandelclub

Wie me al een tijdje volgt of leest, weet dat ik elke winter op wandelweekend ga met een wandelclub. Dat is inmiddels een non negotiable geworden. Hieronder vertel ik waarom en neem ik je mee naar de natuurpracht in Limburg.

“Sylvie, heb je je wandelschoenen wel bij?”, hoor ik links en rechts wanneer ik de auto uitstap. Je hoort het, ik word meteen warm onthaalt (grapje!). Alhoewel, ik meen het, het is een hartelijk weerzien. Al die blije gezichten - zelfs bij vriestemperaturen om 8.45 uur in de ochtend - liegen niet. Iedereen is blij om weer op appel te zijn. Eindelijk, het winterwandelweekend is weer daar! Vriendin Veronique en ik gaan al sinds 2019 mee. Dat maakt dat we jaar na jaar deels dezelfde mensen terugzien en dat is fijn. Ook al zie je elkaar maar één keer op een jaar, het contact is warm en oprecht, en voor die gezelligheid doe je het.

Wandel en babbel

Op wandelweekend gaan, is intens bijpraten met vriendin Veronique, zonder tijdsdruk, en dat is heerlijk. De essentie zoals onze vier puberzonen en ons eigen welzijn, maar ook luchtige thema’s zoals deelnemen aan de volgende rommelmarkt komen aan bod. En, letterlijk, gaandeweg wandelen we eens met iemand anders en dan passeren er nog meer onderwerpen de revue zoals de Tasmaanse duivel, Fransmannen die liefde in België vinden en hoe spannend afdalen met een mountainbike wel niet is. Zo eens met iemand anders babbelen, is plezant en verfrissend. Bovendien zijn we een groepje gelijkgestemden bij elkaar en dat maakt dat wandelen of nog beter, wandelen in de bergen, ook altijd een hot topic is waar iedereen languit en ongegeneerd over kan babbelen. Plezant, of had ik dat al gezegd?

Wandelroutes in Nationaal Park Hoge Kempen

Deze editie van 2025 kenmerkt zich ook door perfecte weersomstandigheden. Een staalblauwe hemel, eindelijk volop zon en zeer koude temperaturen. Ideaal wandelweer! Iedereen in zijn nopjes.

En dat is nog niet alles: we wandelden twee dagen in het nationaal park Hoge Kempen in Limburg en werden daar meer dan één keer omver geblazen door prachtige natuurlandschappen. Op dag 1 denk ik meteen terug aan de mijnterrils en -schachten in Thor Park, het typische Limburgse plaatje, en op dag 2 werd ik helemaal stil in de Duinengordel. Dan mag je nog zo levendig aan het babbelen zijn. Plots stopt dat en sta je vol verbazing en dankbaarheid te kijken waar je voeten staan. De natuur heeft altijd het laatste woord.

Klik op de foto’s hieronder om de routes van 28 km en 24 km in detail te bekijken op Route You.

Het zit ‘m in de kleine dingen

De gezelligheid, het weer en de magnifieke routes hebben we gehad, maar er is nog meer waarom ik met een zeer warm gevoel terugkijk op afgelopen weekend en alvast uitkijk naar de volgende editie.

Het zijn kleine dingetjes: de voorpret wanneer je je spullen bij elkaar pakt, vroeg uit de veren op zaterdag, meteen met een flink tempo aan de wandeling starten, zoals schoolkinderen samen boterhammen van thuis eten, toch elke keer opnieuw verrast worden door een gastronomische stop met jenever en cake, na de wandeling gloeiende kaken en verzuurde bovenbenen voelen en dat als helemaal oké ervaren, want eindelijk weer eens lang gewandeld. Ik ga door: eten wat de pot schaft in het groepsverblijf, met vier op een kamer slapen in een enkel bed, in slaap vallen met het heerlijke vooruitzicht op nog een lange wandeldag, en zondag op repeat.

Zo eenvoudig en zo bevrijdend. Het is niet nadenken over de route, maar alleen de begeleiders, ons geweldige ABC-team, volgen en bij elke stap echt de batterijen opladen. ‘Weekend’ doet deze twee dagen wandelen te weinig eer aan. Dit is gewoonweg vakantie.

Tot volgend jaar lieve wandelvrienden!

Say cheese! Merci voor de foto’s, Jan!