1 jaar in Nanjing tussen 8,16 miljoen mensen
Ik heb een hier-wil-ik-nog-naartoe-lijstje. Noem het gemakshalve ‘everywhere’. Toch staat China daar niet tussen. Om één of andere reden spreekt dat land me totaal niet aan. Ik voel geen enkele behoefte om daar naartoe te gaan.
Maar ik ben de slechtste nog niet. Ik laat me graag overtuigen van het tegendeel. Door Zita Dierckxsens die een jaar in Nanjing woonde. Om er Chinees te studeren. En dat spreekt ze nu vloeiend. Hoe zot is da!
Anyway, terug naar China, het land, de inwoners. Hoe zit dat daar?
China is levendig, maar grijs
“Nanjing is de bruisende hoofdstad van het zuiden. Er valt hier altijd wat te beleven met hete zomers en strenge winters. Alleen zie je hier geen zon en geen heldere blauwe hemels, en dat komt omdat er altijd pollutie hangt. De dagen zijn grijs en deprimerend, maar dat heeft de pret niet kunnen drukken. Het tempo waaraan de Chinezen leven is zo aanstekelijk dat ik die pollutie al snel niet meer zag.”
Chinezen leven snel
“Chinezen staan heel vroeg op en gaan laat slapen, en ze zijn altijd druk, druk, druk. Altijd wel met iets bezig. Een luie zondag kennen ze niet. Dat heb ik dan ook een jaar niet gedaan, ik durfde niet. Op straat zie je ook overal heel veel mensen. Ik snap nu wel van waar die één-kind-politiek komt. Je hebt tien ogen nodig om te zien waar je loopt. En lef, want aan verkeersregels lappen Chinezen hun laars. In hun ogen staat het licht altijd op groen.”
Een apart volkje
“Baby’s doen kaka op straat. Gene zever! Ze dragen geen pampers, maar een broek met gat er in. De eerste keer dat een kind voor mijn neus z’n behoefte deed, was ik gedegouteerd. Volwassenen smakken tijdens het eten, spugen en laten schaamteloos scheten. Ze praten ook heel luid tegen elkaar. Je zou denken dat ze ruzie maken, maar eigenlijk voeren ze een doodnormaal gesprek.”
Het oosten vs. het westen
“Chinezen afstandelijk en onvriendelijk? Nee, dat lijkt alleen maar zo. Gesloten zijn ze wel, maar ze zullen altijd proberen te helpen als dat nodig is. Het probleem is ook dat de meesten geen Engels spreken. Taalbarrière, snap je? Als ze dan horen dat jij wel Chinees spreekt dan overladen ze je met complimenten. Toch vinden ze Westerlingen maar iets bizar. In China zijn er mensen die nog nooit een buitenlander gezien hebben! Dan hoor je ze naar je roepen en vragen ze om een foto, of duwen ongevraagd hun smartphonecamera tegen je neus.”
Chinezen hebben geen droogkast
“Iedereen hangt zijn was buiten. Op de grappigste plaatsen kom je een onderbroek tegen. Een oven in de keuken hebben ze ook niet. Raar hé.”
De straat bruist
“Om 6 uur ‘s morgens is het al heel druk op straat. Overal staan er ontbijtkraampjes, want ontbijten doe je daar op straat onderweg naar je werk. Op straat kom je ook ‘handelaars’ zoals naaisters en slotenmakers tegen, zonder echte shop. De ‘echte’ winkels zijn van 9 uur ‘s morgens tot 21 à 22 uur open, ook op zondag. Super handig. Nu ik terug in België ben, mis ik dat wel. Waarom zijn mensen hier zo lui?”
De jonge Chinees kiest voor KTV
“KTV is een soort van karaoke en is heel populair in China, Japan en Korea. In plaats van voor een hele bar te zingen, huur je samen met vrienden of collega’s een kamer met geluidsinstallatie en flatscreen. Je krijgt er snacks en drank bij en niemand die je stoort. Ik heb het ook geprobeerd en eigenlijk valt het best wel mee. Tai’Chi zie je hier ook veel, op ieder moment van de dag, en soms kom je ook een groep dansende vrouwen tegen, midden op een plein. Mooi om te zien.”
Chinezen kunnen niet voor zichzelf denken
“De Chinese maatschappij verwacht een bepaald stappenplan: middelbare school, naar de unief, een lief vinden en trouwen rond je 25e. Doe je het anders, dan ben je een schande voor de familie en word je scheef bekeken. Ze mogen dus best wat ruimdenkender worden.”
Chinees eten ‘the real thing’
“Het Chinees eten in China valt echt niet te vergelijken met wat je hier bij de Chinees uithaalt. Ik at daar soms drie keer per dag warm. Het is een wonder dat ik niet aangekomen ben. Ik mis de streetfood en dat je er om 3 uur ‘s nachts aan een plastic tafeltje gaat zitten en een onbenullig gesprek met een Chinees begint. Ik denk dat ik zo het meest mijn Chinees geoefend heb. Ik heb ook Koreaans geproefd, zo lekker, en al die smaken die je bij ons niet vindt zoals zeewier chips en sesame ijs.”
Op reis door China
“Wil je steden bezoeken? Ga dan naar Shanghai en Beijing. Wie natuur wilt, moet naar het binnenland of het zuiden. Zo is Guilin prachtig. Je kan er in alle rust op de rivier op een bootje varen of een fietstocht maken door de bergen. Stad en avontuur combineren kan ook, omdat het heel makkelijk reizen is in dit land. Maar neem geen trein wanneer de Chinezen vakantie hebben, want dan kom je echt in een gekkenhuis terecht.”
Bon, of ik ooit een ticket naar China boek? Misschien, maar ik denk niet dat ik dikke vrienden zal worden met Chinezen. Tenzij ze geen scheten laten en na een paar biertjes openbloeien in een karaoke kamer?
