Leven op het ritme van de Afrikaanse zon
“Ik was het zo wat beu in België", vertelt Manu. “Ik had goesting in iets anders en liet dat hier en daar wel eens vallen. En zo vond ik via via een job als financial controller voor een logistiek bedrijf in Mombasa, de tweede stad in Kenia. Sinds bijna twee jaar woon en werk ik hier.”
Ik woon op een gesloten compound met 16 andere appartementen.
Chillen op zondag.
Raften op de Nijl
“Mijn job is enorm uitdagend. Ik ben verantwoordelijk voor verschillende Afrikaanse landen en reis veel. Ik vind het dus ook niet erg om 5,5 dag per week te werken en als ik in een ander land ben, ga ik op ontdekking."
Lunch with a view in Burundi
Zakenreis met een weekend verlengen om te raften op de Nijl
“Ik rapporteer aan Belgen, maar werk het meeste samen met Kenianen en dat is best leerrijk. Ze hebben een andere levensfilosofie waarin werk minder centraal staat dan in het westen. Het gevolg daarvan is dat deadlines niet altijd gerespecteerd worden en dat kan frustrerend zijn. Ik vind dat spanningsveld wel iets hebben. Spannend, zeg maar. Het is charmant. We leren van elkaar."
Wonen aan de zee
"Het beste aan Mombasa is dat ik aan één van de mooiste stranden ter wereld woon. Dat maakt dat ik voor of na het werken volledig tot rust kan komen door daar te (water)sporten: surfen, zwemmen in zee of hardlopen op het strand. Dat staat gelijk aan een instant vakantiegevoel en da’s ook meteen het grootste verschil met mijn leven in België. Hier leef ik veel actiever en kan ik na het werk veel sneller ontspannen. Hoewel ik in Mombasa 10 uur per dag werk, kan ik het makkelijker van me afzetten en ff alles vergeten. Heerlijk!”
Grenzeloze liefde
"Het enige wat niet zo leuk is, is dat ik hier zonder mijn vrouw woon. Jennifer, met wie ik vorig jaar in Zuid-Afrika trouwde, vond helaas geen uitdagende job in Kenia en verhuisde daarom terug naar België. Thuisblijven was voor haar geen optie en dus maakten we de moeilijke beslissing om beiden even te focussen op onze carriere vanop afstand. Maar we zien elkaar om de 6 weken en als we mekaar zien is het sowieso voor één van ons vakantie: voor haar in Afrika, waar ze ook haar hart verloor, en voor mij in België waar ik me even kan laten gaan aan heerlijke Belgische kost, want dat mis ik. Zo van die lekkere charcuterie en de koffiekoeken van de Dellafaille."
"Waar het met ons en onze carrière naartoe gaat? Dat zal de toekomst uitwijzen, maar het internationale avontuur hunkert voor beide in ieder geval naar meer."
