Wandelweekend in het Ourdal
Het was weer van dat: op wandelweekend! Zoals in 2019, 2020 (op de valreep voor de C-situation), 2022 in de lente en nu weer 2023 in de winter. Twee lange heerlijk deugddoende stapdagen. Was het maar elk weekend wandelweekend. Dit keer neem ik je mee naar het Ourdal, een zuiders glooiend stukje België gekneld tussen Luxemburg en Duitsland. Bottinnen aan, en gaan!
Zaterdagmorgen om 6.00 gaat de wekker. Een uur later duw ik, met wandelvriendin Veronique naast mij, het gaspedaal in richting Burg-Reuland. Da’s exact twee uur rijden. Prima te doen. Zeker wanneer er zo weinig verkeer op de baan is en, vooral, wanneer je zo’n fijn babbelgezelschap mee hebt.
De hele groep staat al in de startblokken wanneer wij als laatste toekomen. Oeps. Snel hijsen we onze getten over onze wandelbroek, want het heuvelachtige landschap is bedekt met een wit tapijt, en snoeren we onze wandelschoenen aan. Off we go!
Onze wandelgroep voor de mooie houten schuilhut met weids panorama over de Eifel en uitzicht op het dorpje Bracht.
Route 1: Alleen op de wereld
We wandelen aan een stevige tred grotendeels door bossen, over de hoogste toppen van België en over en langs water. We doorkruisen ook kleine dorpjes met nog geen 100 inwoners en gaan een stukje over de Ravel, een fietsroute. Weet je waar Ravel voor staat? Réseau Autonome de Voies Lentes. Dan weet je dat je goed zit hé. Vertragen, altijd slim! Meer info over het fietsnetwerk vind je hier.
Wat heel bijzonder is, is dat we de hele dag niemand, maar dan ook niemand zijn tegengekomen! Hoe zot is dat!? Hier in ons drukbevolkte België. Echt maf. Geen kat, alleen twee herten.
We lunchen op het erf van een Duitse bezineboer en worden tegen het eind van de middag getrakteerd op jenever en cake onder een heerlijk winterzonnetje nabij Weweler.
Praktisch
Afstand: 25,6 km
Duur: 8 uur incl pauzes
Hoogtemeters: 634 meter
Routedetail op routeyou.com
Rode kaakjes
Met rode kaken, een glimlach tot achter de oren en lichte pijn in de benen komen we aan het eind van de dag terug toe aan de Vennhütte, onze slaapplaats. Voordat we naar binnen trekken, geeft een personal trainer uit de groep ons nog een cooling down (smart thinking!), en dan volgt de pure relaxtie. Een douche, een frisse Chouffe, een chipje en kaasje erbij. Oh, zo heerlijk!
Na een hele dag buiten zijn in de hele frisse buitenlucht (lees: schommelend bij het vriespunt) doet alles zo belachelijk veel deugd. Het is alsof je alles intenser beleeft. Probeer het eens! Een mens laadt daar echt ongelofelijk van op. Lang buiten wandelen, geeft een energieboost.
Ook de spaghetti smaakt hemels. Aan tafel zit ik met mensen uit Limburg, West-Vlaanderen, Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Multiculti, zoals ‘kleine Kim’ zou zeggen. Het zijn eens andere gesprekken met sappige grappige accentjes en met één gedeelde passie: wandelen en bergen. Je kunt het slechter treffen, me dunkt.
Ondanks de gezelligheid roept de nachtrust. Rond de klok van tien liggen we in onze mand. Op zolder in een slaapzaal voor tien man met telkens twee bedbanken van 5. Zoals in de berghutten, quoi. Gezellig.
Route 2: wandellus tot in ouren
Dag 2. Tof, nog een wandeldag (insert happy dance)! Na het ontbijt, de opkuis en opwarming staat iedereen weer paraat om 9 uur. Let’s go!
Al snel krijgen we een niet misplaatste waarschuwing om jassen uit te trekken, want er volgt een stevige klim tot aan Thömmerberg. Dat we de kou al beter de baas kunnen, komt omdat we, volgens een wandelgenoot, gisteren meer bruine vetten hebben aangemaakt. Zoek dat maar eens op.
Een stevige klim met een mooie beloning aan de top.
Vandaag maken we een wandellus tot in Ouren. Een dorp waar de tijd is blijven stilstaan, gelegen aan de rivier Our en met een drienlandenpunt: België, Luxemburg en Duitsland. Daar lunchen we, maar niet te lang, want het is echt te koud. Onze vingers vriezen af.
“Weet je wat het meest voorkomende ongeluk bij bergwandelaars is? Terwijl ze een stukje kaas afsnijden in hun vinger snijden van de kou. (U bent gewaarschuwd!)”
Wandelen in het Ourdal is prachtig. Vergezichten, bossen met gigantisch hoge bomen, kunst langs de weg, amper een mens te zien, en een oorverdovende stilte. Heerlijk! Nu zagen wij het in een besneeuwd landschap, maar ik weet zeker dat het hier tijdens het voor- en najaar ook prachtig moet zijn. Check de foto’s van Dorien bij Op Wandel.
Na 22 km komen we weer toe bij het startpunt. Noooooo, ons wandelweekend zit erop. Na de welverdiende high fives en een toiletbezoek springen we weer in de auto richting Antwerpen. Wat ging het weer snel voorbij, te snel. Volgend jaar terug!
Praktisch
Afstand: 22 km
Duur: 6 uur incl pauzes
Hoogtemeters: 625 meter
Routedetail op routeyou.com
Meer wandelingen in dit gebied vind je op de site van Ostbelgien.
En dan was het weer van dat: maandagmorgen, back to work. Kan je raden hoe ik me daarbij voelde?
