De Breithorn beklimmen met het langste vrouwenklimteam ooit
In juni kwamen 82 vrouwen uit alle uithoeken van de wereld toe in het Zwitserse Saas-Fee, en ik was daarbij! Samen beklommen we de Breithorn van 4164 meter en vormden we het langste vrouwenklimteam ooit. “Nog nooit voelde ik zo’n ontlading.”
Wist je dat slechts 2% van de berggidsen in Zwitserland vrouw is? Dat bij elke hoogtemeter het aantal vrouwen op de berg drastisch afneemt? En dat vrouwen tot in de jaren ‘80 niet aanvaard werden in bergclubs? “Dit wereldrecord van het langste vrouwenklimteam neerzetten, is niet belangrijk omdat het moeilijk is om een bergtop van 4000 meter hoogte te bereiken”, vindt Caroline George, initiatiefnemer van 100% Women (onderdeel van Toerisme Zwitserland) en chief berggids. “Wel omdat het vrouwen uit alle lagen van de bevolking zichtbaarheid en een stem geeft. Onze boodschap is: als ik het kan, kan jij het ook. We willen vrouwen aanmoedigen om meer te durven. We can do hard things!”
En of er angsten overwonnen en grenzen verlegd werden op de top van de Breithorn. Voor een aantal deelnemers was het hun eerste top in de Alpen, of hun eerste top tout court, of zelfs de eerste keer op een hoogte van meer dan pakweg 2.500 meter boven de zeespiegel. Nog straffer? De Amerikaanse Rosalia, die in Thailand woont, had tot de dag voor vertrek nog nooit van een gletsjer gehoord. Maar elke vrouw die aan de tocht begon, van 50+ over een maatje meer tot angstig, haalde de top. Een ongelofelijke prestatie.
Dit wereldrecord is niet ten koste van of tegen mannen. Het gaat alleen om vrouwen meer visibiliteit geven zodat andere vrouwen meer gaan durven.
Boost voor zelfvertrouwen
Volgens Marie-France Hendrikx, een Belgische geschiedkundige die al 15 jaar in Zwitserland woont en samen met Caroline George haar schouders onder 100% Women zet, is dat dé les van de bergen: “In extreme omstandigheden merk je dat je sterker bent dan je denkt. De piek bereiken geeft gigantisch veel zelfvertrouwen. Je groeit als mens, het maakt je sterker.”
“Ijswandelen is een mental game. Zwaar in het begin, het zou zelfs kunnen dat je denkt dat je er nooit gaat geraken, maar zodra je na een lange weg op de top staat, zijn de ontlading en de beloning enorm. Zolang de motivatie er is, is er geen limiet. Voor niemand.”
“Wij vrouwen zijn net zo capabel als mannen. Mannen zijn sterker, maar vrouwen hebben meer doorzettingsvermogen en zijn eleganter. We steunen niet op een breedgeschouderd lijf, maar zijn soepel en flexibel, en vinden met meer techniek onze weg naar boven.”
Als vrouwen elkaar motiveren, stap voor stap, bereiken we ongekende mijlpalen. Letterlijk en figuurlijk.
Safety first
Ons avontuur start in Saas-Fee met een trainingsdag op de gletsjer Langflühe. Naast een goede conditie, uithouding, wat lef en motivatie, blijkt vooral de uitrusting essentieel. We leren er wandelen achter elkaar met stijgijzers, één of twee polsstokken en een klimgordel rond ons middel waaraan het klimtouw bevestigd wordt en het klimteam bij elkaar houdt.
Met stijgijzers heb je meer grip op het ijs, met polsstokken meer evenwicht en het touw is je levensverzekering. Mocht er iemand in een ijskloof vallen, laten de anderen zich op de grond vallen om vervolgens tezamen in één ruk aan het touw te trekken: one, two, three, pull!
Tot die ochtend was het het plan om de Allalinhorn van 4027 meter te beklimmen. De hittegolf in Europa heeft daar echter anders over beslist. Geen vaste baan en zeer zwakke sneeuwbruggen over de ijsspleten hebben berggids Caroline George doen beslissen om voor een andere top van 4000 meter te gaan: de Breithorn, bereikbaar vanuit Zermatt.
Er zijn bergen voor alle niveaus. De Breithorn behoort samen met de Allalinhorn, Bishorn en Weissmies tot de redelijk eenvoudig te beklimmen bergen, omdat je er weinig techniek voor nodig hebt.
Breithorn, here we come
Op D-day gaat de wekker om 5 uur. Wie een berg wilt beklimmen, moet er vroeg aan beginnen, omdat je ‘s morgens de beste omstandigheden hebt. Lees: harde sneeuw waar je makkelijker over wandelt. Toegekomen in het mondaine en prachtige Zermatt nemen we 4 liften die ons op een hoogte van 3600 meter afzetten. De top van de Breithorn ligt op 4164 meter. Maar een goeie 500 hoogtemeters, zou je denken. Dat valt toch mee? Think again. Achteraf zou blijken dat ik de inspanning, maar ook de ontlading nooit eerder zo hard voelde. Een berg van meer dan 4000 meter beklimmen doe je niet zomaar, ook al ben je sportief.
Mijn klimteam voor de beklimming met de Breithorn op de achtergrond.
De eerste meters zijn redelijk plat. We gaan langzaam en houden dat tempo de hele tijd aan. Versnellen is onverstandig, omdat je je lichaam de tijd moet gunnen om aan de hoogte te wennen, je moet het kunnen volhouden én genieten van het fenomenale uitzicht.
In gelijke tred vertragen mijn gedachten. Ik sta helemaal in het hier en nu. Tranen van dankbaarheid overvallen me, en bedenk: we zijn er echt aan begonnen! Kan iemand even in mijn arm knijpen? Ik sta hier met een enthousiaste groep powermadammen uit 25 landen, op een berg, met ideale weersomstandigheden en wij gaan eventjes een wereldrecord vestigen. Hoe uniek is dit!
Hoe langer we wandelen, des te meer ik spontaan loslaat en verwerk. Mijn onzichtbare rugzak van het leven wordt ietsje lichter met iedere stap die ik zet. In alle stilte en met zoveel ruimte om me heen overzie ik het hobbelige parcours dat achter me ligt, en ik ben content. Bewegen in de natuur heelt.
De weg naar de top is lang en moeilijk. Het helpt om een mantra te gebruiken om jezelf naar boven te coachen.
De twintig klimteams verzamelen op een rustplek. Het moment om iets te eten en drinken, maar niet te veel, om je spijsvertering tijdens de inspanning niet te overbelasten. Hier kunnen we ook even naar toilet. Hoe dan? Simpel: hurken, broek naar beneden, onderbroek opzij et voilà. Het is ook het moment van de waarheid, want na deze korte pauze begint de klim écht en is het belangrijk dat de touwgroepen zich kort opvolgen om het wereldrecord te vestigen.
naar de top
Onze hoofdberggids Caroline zet de eerste stap naar de eindmeet. Een lange slang, gekleed in rode jasjes, volgt verzekerd. De energie in de groep wordt nog krachtiger. Ik word week van die dynamiek. Prachtig om te zien en te voelen. Ook bij de andere deelnemers neemt de blijdschap en de spanning toe bij iedere hoogtemeter die we zetten.
Maar dan, net voor de piek, gebeurt er iets wat iedere klimmer kan overkomen: ik word misselijk van de hoogte. Ik krijg het warm en koud tegelijk, en weet niet of ik er goed aan doe om te eten of drinken. Veel tijd om daarover te tobben heb ik niet, want al snel bereiken we de top. We zijn er! We staan op het puntje van de Breithorn. Zotjes. Ik weet niet wat me overkomt en waar eerst te kijken. Overal alleen maar hooggebergte, zicht op Italië, en ergens diep in de valleien bergdorpjes. Hier sta je echt on top of the world. Iedereen komt met een brede glimlach tot achter de oren en met opgeheven armen toe. Allemaal uitermate opgetogen. Opperste geluk. Een gevoel dat je met niets anders kunt vergelijken.
Zoveel emoties. Zoveel schoonheid om ons heen. Dat moeten we vastleggen.
Héél veel drinken
Helaas dringt de misselijkheid zich al snel weer op. Mijn berggids Anna raadt me af om te eten, omdat dat te veel van mijn spijsvertering zou vragen. Om diezelfde reden is het ook beter om thee te drinken in plaats van ijskoud water. Of een aspirine voor vertrek had geholpen? Misschien, maar dat is geen garantie. “Het beste medicijn is om je lichaam langzaam te laten wennen en héél veel te drinken. Voor, tijdens en na de tocht”, vult Marie-France aan. “Je moet niet wachten tot je echt dorst of honger hebt. Traag klimmen en regelmatig stoppen. Vergeet niet dat hoe hoger je gaat, hoe minder zuurstof er in de lucht is. Dat heeft een grote impact op je lichaam.” De misselijkheid ebt weg op onze weg terug naar Zermatt, maar de hoofdpijn verdwijnt pas nadat ik geslapen heb.
Nog nooit stonden er zoveel vrouwen op de top van een berg. Wij hebben geschiedenis geschreven!
Zo hard het gegibber op de top, zo stil is de terugweg. We zijn letterlijk sprakeloos, allemaal onder de indruk, en wellicht ook afgepeigerd. En dat zegt wel iets. Je moet weten, ik ben een sportieve meid. Ik doe bijna iedere dag 10 minuutjes aan krachttraining, ik zet gemiddeld 15.000 stappen per dag, ik loop minstens één keer per week - een halve marathon lopen is geen probleem - en tennis regelmatig. Ondanks die goede conditie was ik doodop. Althans het eerste uur. Ik sta er steeds van versteld hoe snel een lichaam recupereert.
Met mijn klimteam op de top van de Breithorn!
Natural high
Terug in Zermatt gaat iedereen zijn eigen weg weer op. De ene reist verder in Zwitserland, de andere gaat de dag erop al een nieuwe bergtop beklimmen. En ik? Ik spring in mijn auto om een flinke 800 km naar huis te rijden. Ik moet en zal ‘s morgens thuis zijn om mijn man een gelukkige veertigste verjaardag te wensen.
Toen ik op de Breithorn naar beneden ijswandelde, dacht ik nog dat ik er drie dagen over zou doen om thuis te geraken, maar in de auto gaat het als een speer: ik voel me superhelder, boordevol energie en helemaal happy. Nog steeds onder de indruk van wat er een paar uur eerder gebeurd is.
Ik kan niet thuisbrengen wat het is, tot ik mijn schoonzus aan de lijn krijg, die in Nepal ook al eens een flinke berg beklom: “Sylvie, dat is een natural high. Dat is wat een bergbeklimming met je doet. Je bent daarna extreem blij en vol energie, omwille van je uitzonderlijke prestatie en omdat er daarna weer meer zuurstof door je bloed gaat stromen.” Check.
De beklimming duurde vijf uur, waarvan 2,5 uur ‘beweegtijd’, voor 600 hoogtemeters en een afstand van 5 km.
je eerste klim? Dit moet je weten:
Ga altijd met een berggids. Op eigen houtje op avontuur gaan, is levensgevaarlijk. Je hebt een gids nodig om je te wijzen op de best begaanbare route, kloven en weersveranderingen. De kostprijs hangt af van de moeilijkheidsgraad van de berg en de hoogte. Hou rekening met 800 euro per dag voor een groep van 4 à 5 personen.
Gebruik het juiste materiaal. Naast stijgijzers, polsstokken en klimgordel zijn ook stevige bergschoenen nodig. Dat materiaal kan je ter plaatse huren. Verder nodig: een winddichte broek, jas en handschoenen, zonnebril, dikke kousen en een muts. Omdat de temperatuur in de bergen zelden ideaal is, is het handig om veel laagjes aan te doen zodat je gemakkelijk iets uit kunt trekken of aandoen. Om de 100 meter daalt de temperatuur met één graad.
Je rugzak mag 10% van je lichaamsgewicht wegen. Daar zitten kleding, water en/of thee en snacks in.
Aan wie sportief is, van de natuur houdt en zin heeft in een nieuw avontuur kan ik een bergbeklimming alleen maar aanraden. En als je het kan doen in Zwitserland? Nog beter.
Check deze video en ervaar onze beklimming in 1 minuut.
